Vrijwilligersverhaal Agnes & Marlies

Agnes woont in het Putte, naast een locatie van Amarant. Toen familieleden die bij Amarant wonen haar vroegen of ze daar niet vrijwilligerswerk wilde doen, hoefde ze niet lang na te denken. Wat begon als een simpele vraag, groeide uit tot iets moois samen met haar zus Marlies.

Samen koken en knutselen
Elke twee weken op dinsdag staat Agnes in de keuken. Ze kookt dan voor een groep van dertien bewoners, en schuift zelf ook gezellig aan. Agnes helpt niet alleen in de keuken, maar organiseert op de donderdagen om de twee weken ook samen met haar zus knutsel- en spelletjesavonden. Ze bedenken zelf creatieve activiteiten en krijgen soms materialen van anderen, waar ze vervolgens iets leuks mee maken.

De bewoners kijken altijd uit naar hun komst. Als ze uit hun werk thuiskomen, vragen ze meteen wat er op het menu staat. Het toetje wordt alvast gespot in de koelkast, en Agnes wordt regelmatig begroet met: “Agnes is de beste kok!”

Erkenning en dankbaarheid
De dankbaarheid van de bewoners is groot. Sommige cliënten zijn moeilijk aanspreekbaar, maar als ze Agnes of Marlies zien, maken ze toch graag een praatje. Op straat worden ze vaak enthousiast begroet of toegezwaaid. Eén meisje maakt standaard tekeningen voor de zussen als blijk van waardering.

Agnes en Marlies voelen zich enorm gewaardeerd door het personeel van Amarant. Ze worden betrokken bij speciale gelegenheden en dagjes uit. “Beter een goede buur dan een verre vriend,” zeggen ze met een glimlach.

Vrijwilligerswerk met betekenis
Agnes doet dit werk inmiddels al negen jaar, Marlies zo’n vier à vijf jaar. Ze hebben zelf geen achtergrond in de zorg, maar zeggen vol overtuiging: “Als we eerder hadden geweten hoe mooi dit werk is, hadden we het zeker als beroep gekozen, al zijn we nu misschien wat te oud.”

Voor hen is het vrijwilligerswerk meer dan een invulling van hun tijd. Het draait om het zien van blije gezichten, het oprechte contact, en de voldoening die het geeft, zeker in moeilijke tijden. Ze hebben een hart voor anderen: “Eerst de ander, dan pas wij. Als we een ander blij kunnen maken, zijn wij gelukkig.”

Lokaal én bijzonder
Doordat ze aan de Belgische grens wonen, koken ze vaak met typisch Belgische producten. Hun ‘stoofvlees met Belgs gehakt’ is inmiddels een klassieker geworden op de locatie. En hoewel Agnes mag bepalen wat er gekookt wordt, kiest ze altijd iets speciaals, geen simpele maaltijd, maar iets waar liefde en aandacht in zit.

Het is bijzonder om te zien hoe twee zussen, ieder op hun eigen manier, dezelfde passie delen. Hun boodschap is duidelijk: “Het is zo leuk en gezellig, kom gerust eens een avondje meekoken. Of kom kijken als we bezig zijn.”

Hoop voor de toekomst
Agnes en Marlies hopen dit werk nog lang te mogen en kunnen doen. Toch maken ze zich soms zorgen over het tekort aan vrijwilligers. Hun oproep is dan ook eenvoudig maar krachtig: “Probeer het eens. Je krijgt er zoveel voor terug.”